فرصت طلبی!؟

به این عمل می گویند؛ فرصت طلبی، ناسپاسی و پاچه خواری که متاسفانه در برخی افراد نهادینه شده است. در شرایطی که نمایندگان موافق واگذاری کشت و صنعت بوده و خود را عمدا به خواب زده بودند زحمت روشنگری و افشاگری در مورد مفت فروشی کشت و صنعت #مغان با #اکبر_اعلمی نماینده اسبق مجلس است و اگر آن زحمات نتیجه بدهد، محصول تلاش فلان نماینده است که خود بی پروا از فروش کشت و صنعت حمایت می کرد!
البته تا بوده همین بوده!!

یا چاپلوسی و تملق برخی افراد فرصت طلب دیگر در خصوص منطقه آزاد مغان که هنوز به تایید نهایی نرسیده، صرف خودشیرینی برای فلان نماینده، آن را فرصتی برای ارتزاق خود قلمداد کرده و در این آشفته بازار عوام فریبی احساسات مردم را به صخره گرفته، برای خود بازار گرمی بپا کردند.

افردی که با شعار عوام پسندانه  دلسوزی و روشنگری آن را ابزاری برای چاپلوسی جهت رسیدن به نیت شوم شان دستاویز قرار داده و جالبتر اینکه پس از رو شدن نیات پلیدشان نزد اذهان عمومی،آن را مشغله ای برای رهایی از در به دری و ولنگاری پنداشتند.نان به نرخ روز خورهایی که عوام فریبی را پیشه کرده و با چاپلوسی و تملق منافع خود را به منافع عموم ترجیح داده و خلاصه آبرو را قورت داده و حیا را قی کردند البته اگر شام و ناهار مجانی، چای و شیرینی رایگان و از همه مهمتر محیط امن و امان جهت عیش و عشرت و شهوترانی و فسق و فجور و کرسی مدیریت یا اشتغال بادآورده برای برخی عناصر توسط برخی نمایندگان و مسئولان آماده و مهیا باشد،و نانت به نرخ روز باشد و منافعت به منافع فلان نماینده و مسئول گره خورده باشد،چه کسی به بختش لگد می زند.

بخشی از جماعت حیران میان سیل اخبار ناگوار دست اندازی و دست درازی به اموال عمومی، به این باور رسیده اند که موقعیت و جاه، فرصتی یگانه و بی تکرار برای رسیدن به مال شخص مسئول و خاندان و خادمان خاص درگاه یا بارگاهش است. به ‌راستی چرا بی تفاوتی نسبت به اموال عمومی و حیف و میل آن، زشتی و بدنامی تلقی نشده و بر وجدان عمومی سنگینی نمی‌کند و تعبیر به زرنگی و بار خود را بستن می شود؟