پایگاه اطلاع رسانی ارس رسا _ در صف خرید نان ایستاده ایم با رعایت فاصله اجتماعی، پیرزنی با خجالت و شرمندگی کمی این پا و آن پا می کند و در ازای خرید نان طوری که کمتر کسی متوجه شود برگه خرید (بن) را جلوی نانوا می گذارد…

در فروشگاه محل زندگی خود در حال خریدم، جنس اجناس چند برابر شده است، لاجرم واجب ها را می گیرم و غیر ضروری ها را از قلم می اندازم، مادر و دختری توجهم را جلب می کند ویفری برمی دارند و قیمتش را می بینند و سرجایش می گذارند و همین طور پفک نمکی، بیسکوئیت، چیپس و… و در آخر دست خالی بیرون می روند.

در حین حساب کردن خرید هم پیرمردی توجهم را جلب می کند، یک روغن مایع در دستش و یک مایع شوینده و پولی که در دستش آنقدر چلانده که به زحمت باز می کند و به فروشنده می دهد و زمین و زمان را نفرین می کند و از در بیرون می رود.

در داروخانه نسخه دکتر را می پیچم گرچه نسخه خودمان خیلی وقت است پیچیده شده است. قیمت داروها چند برابر شده است انگار که از خواب ۳۰۹ ساله برخاسته باشیم.

در دلم می گویم خدایا آخر و عاقبت مان با این تورم چه می شود که می بینم مرد میانسالی صدایم می کند، جوابش می دهم از من می خواهد پول یک ورق قرصش را حساب کنم. مرددم که قبول کنم یا نه؟!
اما آخر سر با فکر اینکه شاید سلامتی اش به آن قرص بسته باشد. حساب می کنم و بیرون می آیم.

مایی که خدا را شکر کمی دست مان به دهان مان می رسد وضعیت مان شده این حالا مسئولین خود کلاه تان را قاضی کنید
در شهری که کارگر بیکار است… کرونا بر سر کار است… تورم تور خود را بر سر همه نیازهای معیشتی مردم پهن کرده است و خانواده هایی که به خاطر تغذیه نامناسب تحمیلی به هزار و یک بیماری هم مبتلا می شوند…
چگونه روزگار بگذرانند!؟
آیا می توانند به سلامت از این بحران عبور کنند یا بحران از روی امید و آرزو و رویاهای پیر و جوان و کودکان مان ناجوانمردانه عبور می کند؟

#اندکی_تفکر

#باشد_که_رستگار_شویم