اتصال راه آهن بین المللی ترکیه به نخجوان بدون گذر از اردبیل

ارس رسا – گویا ناکامی های استان اردبیل در توسعه متوازن و توزیع نا عادلانه ثروت در قبال این استان پایانی ندارد . در حالی که تمامی استانهای کشور از محروم ترین آن گرفته تا غنی ترین آنها چهار نعل به سمت پیشرفت و تکامل زیر ساختها به پیش می تازد اردبیل و سند چشم انداز آن همانند افراد بی کس و کار در میهمانی ها و افراد درمانده در انتظار غذای اضافی و ته دیگ های پس مانده از ضیافت شام مجالس میباشد.

پس از ناکامی های استان اردبیل در توسعه خط ریلی و ساخت راه آهن، در چهارگوشه کشور که حتی فراتر از مرزهای کشور نیز از شرق تا غرب کشور مناطق مرزی را به هم متصل کرده و کشورهای اروپای شرقی را با درنوردیدن دریای سیاه به چین و هند متصل میکند، راه آهن میانه اردبیل و در کنار آن جلفا اصلاندوز همچنان در حد رویای کودکانه برای ساکنان این استان دست نیافتنی شده است. اکنون با چشم اندازی که برای اتصال خطوط آهن استان پیش بینی میشود به نظر میرسد زمانی به عنوان آثار باستانی از خطوط ریلی نیمه کاره آن در کتابهای تاریخی این استان نامبرده شود.

در حالی که خطوط آهن قزوین -رشت- آستارا با اتصال به آستارای آذربایجان تا چند وقت دیگر قرار است بزرگترین کریدور ریلی را به عنوان پدیده ای جدید در قرن ۲۱ کشورهای آسیایی را به مناطق قفقاز و از آنجا نیز به اروپای شرقی متصل کرده و بیش از ۳۰ کشور مختلف را به هم پیوند بزند،و استان ما میتوانست به عنوان رابط ریلی میان دو کشور همسایه نقش مهمی در این پروژه بین المللی ایفا نماید،انتشار خبری مبنی بر اتصال خطوط آهن ترکیه به جمهوری خود مختار نخجوان با ادامه ساخت خط آهن رشت – زنجان و از آنجا به تبریز و نخجوان و حتی ارمنستان جهت پیوند برخی از شهرهای ارمنستان به این خطوط ریلی ، از وزیر آخوندی مجددا تراژدی دیگری را برای شهروندان اردبیل رقم زد تا بار دیگر شاهد ناکامی اردبیل در یکی از مهمترین پروژه های بین المللی و ادامه پروسه محرومیت این استان تا سالهای سال باشیم و آه و حسرت را همدم دیگر ناکامی های خود سازیم.
در حالی که اردبیل شرایط و موقعیت جغرافیایی به مراتب مناسب تر و مطلوبتری نسبت به سایر مناطق و شهرهای قید شده هم به لحاظ استراتژیک و هم به لحاط ژئوپولیتیک در خود دارد و پروژه قید شده میتوانست به عنوان آخرین شانس این استان جهت توسعه زیر ساختها و مشارکت در طرح های زیر بنایی و اقتصادی باشد. با تدوین خطوط جدید برای ادامه این پروژه عملا اردبیل از پروسه توسعه ریلی و اقتصادی بی نصیب می ماند و همانند نوزادبی کس و کار و یتیم باید منتظر کمکها و دلسوزی های نهادهای خیریه و شیرخوارگاهها و ادارات بهزیستی باشد.

آخوندی گفته ما در حال حاضر زیر ساختهای لازم برای ساخت خطوط ریلی از مسیر رشت – زنجان را آماده میکنیم که این راه آهن شهرهای ترکیه – نخجوان را به همدیگر ، همچنین ارمنستان را نیز به کریدور بین المللی وصل خواهد کرد. همچنین در چارچوب این پروژه میزان سرعت قطارها و افزایش حجم بار نیز در نظر گرفته شده است.

آخوندی در حالی از شروع و تکمیل خط آهن این مسیر سخن میگوید که تکمیل این پروژه طی سالها پیش قرار بود از مسیر اصلاندوز- جلفا به بهره برداری برسد و نخجوان را به تبریز و از آنجا به مشهد و دیگر شهرهای ایران وصل کند، که در همین زمینه سنگ اندازی و عدم پیگیری پروژه از جانب مسئولان ادوار گذشته اردبیل و معطوف ساختن تلاش خود جهت تکمیل پروژه خط آهن میانه- اردبیل موجب توقف این رویاها و تهی شدن حباب تخیلات مسئولان استان ار هر دو پروژه مذکور شود.

از این دست سنگ اندازی ها و تنگ نظری ها از سوی برخی مسئولان و اتاق فکر اردبیل در سالهای اخیر که موجب رخت بر بستن بخت و اقبال از جغرافیای استان شده و امتیاز آن نصیب دیگر مناطق استانها شده ، نمونه های بسیاری را میتوان نام برد.

بی تفاوتی استان نشینان در قبال شهرهای مرزی استان خصوصا تنها گذرگاه مرزی یعنی گمرک بیله سوار که از سالها پیش قول تکمیل و توسعه آن به فراموشی سپرده شده است،حذف گمرک اصلاندوز از فهرست گمرکات کشور و جایگزینی گمرک خدافرین به جای اصلاندوز در غفلت و بی توجهی مسئولان و نمایندگان استان اردبیل، ناکامی در الحاق بخشهایی از مناطق مغان (پارساباد – گرمی – بله سوار ) به منطقه آزاد تجاری صنعنی ارس و بلاتکلیفی و  ابهام در تصویب ایجاد منطقه آزاد تجاری اردبیل ، سهم ناچیز استان در مبادلات و صادرات محصولات به کشورهای همسایه با وجود برخورداری از طولانی ترین مرز کشور و تهی ماندن دست استان از هر دو پروژه سرنوشت ساز راه آهن و پیوستن به پروژه حمل و نقل شمال جنوب که بزرگترین پروژه دهه اخیر در منطقه محسوب میشود، همه و همه گویای انفعال مسئولان استانی و ناگزیر سپردن سرنوشت خود دست تقدیر میباشد.

اسرار ازل را نه تو دانی و نه من

وین حرف معما نه تو خوانی و نه من

هست از پس پرده گفتگوی من و تو

چون پرده در افتد نه تو مانی و نه من