به گزارش ارس رسا به نقل از جام جم آنلاین، در اداره‌ای که کار می‌کردم، شنیده شد که از یکی از مدیران، سرقت شده است؛ دسته چک او داخل کشو میزش بوده و یک برگه چک سفید امضاء در میان آن قرار داشته، یکی آن را سرقت کرده، مبلغی روی آن نوشته و با مراجعه به بانک وصول کرده بود.

بعدا معلوم شد این سرقت کار یکی از نیروهای قراردادی و قشر ضعیف آن اداره بوده است. با وجود آنکه در حساب مدیر، ده‌ها میلیون تومان پول نقد وجود داشته، آن کارمند فقط یک میلیون و ششصد هزار تومان از اموال مدیر را سرقت کرده بود، نه بیشتر؛ جالب آنکه معلوم شد او از آن اداره درست به اندازه همان مبلغ، حقوق طلب داشته است.

احتمالا به گمانش رسیده اینگونه می تواند سهمش را مطالبه کند. در بازجویی گفته بود وقتی برخی مدیران ارشد، میلیارد میلیارد می چاپند، حقوق می گیرند و آب دهانی هم به سمت ما پرت نمی‌کنند، من با دو سر عایله و دختر دم بخت و خانه اجاره‌ای چه خاکی باید بر سرم کنم! تازه من که چیز زیادی بر نداشته‌ام، درست به اندازه حق خودم!! این نمونه‌ای است از بازتاب منفی شل بازی‌های رایج و بده بستان‌های پشت پرده در مبارزه با فساد.

حالا اینجا در اجتماعات حمایت از کاندیداها، خیلی‌ها پلاکاردهایی به دست گرفته‌اند که از نامزدها به التماس می‌خواهند فکری به حال فساد افتصادی و اختلاس ها و رشوه ها و حقوق های نجومی کنند.
اما این تصویر از همه متفاوت تر است؛ آنچنان که نمی شود آن را ندید گرفت. دختر خانمی جوان در همایش حمایت از یکی از کاندیداها، روی پلاکاردش نوشته است: «حاضرم روسری ام را جلو بکشم، اما اختلاس نباشد!» این حرف را باید جدی گرفت و برای این مردم کاری کرد.