سخن از تخصیص این یارانه‌های بی سر و سامانی است که در این بیست سال گذشته با این سامانه های موجود، هنوز سر و سامان مشخصی نیافته اند.

هنوز که هنوز است، هستند کسانی که با دارا بودن املاک و مستغلات چندین ده میلیاردی و درآمد چند ده میلیونی، نام مبارکشان در ردیف یارانه‌بگیران و دهک‌های پایین جامعه، جا خوش کرده است و از طرفی بی‌درآمدها و اقشار نادار و جوانان متاهلی با شغل‌های کارگری و یا فاقد شغل که بعضا هیچ نام و نشانی در ردیف یارانه‌بگیران این مرز و بوم ندارند.

مدیر اجرایی شهرستانی، وقتی در مراسمی لونی بر می‌گشاید و سر صحبت و سخنرانی با مخاطبین و مستمعین باز می‌کند، چنان از ویژگی و خصوصیات فنی موشک‌های بالستیک نقطه‌زن و طول و قطر و برد و اصابت آن به نقطه‌ای دقیق در ماورای بحار، صحبت می‌کند که مخاطبش آرزو می‌کند، ای کاش ایشان را با این‌همه دانش فنی نظامی؛ بر صدر سازمان‌های هوافضای کشور می‌نشانیدند.

واقعا که احوال برخی از این مدیران ما برق جهان است. دمی پیدا و دیگر دم، نهان است. گهی بر طارم اعلاء نشیند و گهی هم پشت پای خود نبیند.خدا رحمت کند اقبال لاهوری را که گفت: “می‌شود پرده چشمم پر کاهی، گاهی. اما می‌بینم هر دو جهان را به نگاهی گاهی…”

امان از روزی که کسی به این مدیر محترم بگوید آقا شما که با این دقت، نقطه اصابت موشک‌های بالستیک را در فاصله پنج‌هزار کیلومتری خود تشخیص و توضیح می‌دهید؛ پس چرا با اینهمه تجهیزات دیجیتالی و داده پردازها در تعیین دقیق اصابت یارانه‌ها به نقاط هدف در دو قدمی خود این‌همه ناتوانید؟

گویی کسی نیست به شما بگوید آقا! هیچ لازم نیست که بر طارم اعلاء نشینید و از برد موشک و وزن و قطر و برد آن با مردم سخن بگویید. این کار، ارگان‌ها و سازمان‌های مربوط به خود را دارد و هر موقع که لازم بدانند هر توضیحی را که لازم است، در آن زمینه با مخاطبان و مردم در میان می‌گذارند.
شما همین که پیش پای خود را ببینید و در همین حوزه کاری کوچک خود سروسامانی به حوزه نظارتی و مدیریتی خود بدهید و با پالایش دقیق اطلاعات مدیریتی خود کاری بکنید که با نظارت موثر بر کار اصناف و مراکز خدماتی و بهداشتی و نانوایی‌ها و… امور مردم در مجرای صحیح و منطقی خود جریان یابد و حق یارانه‌ها و …. به حقدار برسد و نام کسانی با دارا بودن میلیاردها تومان ثروت و درآمد و املاک از لیست یارانه‌بگیر شما حذف و به جای آن، افراد واجد شرایطی که در اوج بی‌سروسامانی حتی از تامین جهیزیه فرزند خود نیز ناتوانند و به هر دلیلی از سامانه شما حذف شده‌اند، جایگزین آنها شوند، کاری کارستان کرده‌اید.

چه بسیار پردرآمدهایی که بیست سال است در سایه فقدان اطلاعات شما غنوده‌اند و از دم و دستگاه شما یارانه می‌گیرند و هم به ریش شما و هم به ریش آن جوان بیکار و یا کارگری با درآمد بخور و نمیر می‌خندند که نامی از او در لیست یارانه‌بگیران شما نیست.

همان جوانانی که به صد زبان آشکار و پنهان توام با احترام و مناعت به شما می‌گویند:

“مرا می‌بینی و هر دم، زیادت می‌کنی دردم
تو را می‌بینم و میلم زیادت می‌شود هر دم

به سامانم نمی‌پرسی، نمی‌دانم چه سر داری
به درمانم نمی‌کوشی، نمی‌دانی مگر دردم؟!”