ارس رسا – رضا امیرپور : شرکت کشت و صنعت و دامپروری مغان اگر چه از روزهای اوج خود فاصله گرفته است و زیر یوغ برخی مدیران و مسئولان و دولت های ناکارآمد و غیر متخصص لگد مال و به تاراج برده شد؛لذا علیرغم بی مهری ها و بی توجهی های بسیار به این سرمایه عظیم ملی و منطقه ای که بخش اعظمی از فرهنگ و آداب و رسوم مردم خطه مغان یا همان آران را به خود اختصاص میدهد،همچنان بارقه هایی از امید در تن و جان این شرکت زخم خورده به چشم میخورد و مردم منطقه نشان داده اند که در همه حال پشتیبان و حافظ میراث غنی خود بوده و خواهند بود.

گذشته از آنکه این شرکت یک بنگاه اقتصادی بوده و به دلیل ارتزاق خیل کثیری از مردم منطقه از حقوق و مزایای این شرکت برای منطقه و مردم آن یک بنیه و ذخیره مادی میباشد در عین حال یک پایگاه معنوی و فرهنگی نیز بوده و فرزندان و مشاهیر زیادی را در خود پرورش داده که توانسته اند تاریخ و فرهنگ مردم این منطقه را در تمام گیتی گسترانیده و موجب شناساندن فرهنگ و تاریخ این منطقه به سایر ملل باشند، که از ان جمله کتاب مغان در گستره تاریخ نوشته مرحوم عزیزالله قلمی از کارکنان و مدیران برجسته و خدوم این شرکت بوده که توانسته خدمات شایانی را به منطقه  ارزانینماید.

لذا سوای استدلالات و استنباطات علمی و عملی که از زبان خواص و عوام از جمله نماینده مردم پارساباد و بیله سوار،مدیر عامل اسبق این شرکت و سایر عزیزان و بزرگان در مخالفت با واگذاری شرکت به بخش خصوصی اظهار میشود، شایسته است پشتوانه عظیم مردمی را نیز که قطعا مخالف واگذاری شرکت به بخش خصوصی هستند،مد نظر قرار داده شود.

آنچه در بررسی دلایل مخالفت در فرایند واگذاری شرکت کشت و صنعت و دامپروری مغان به بخش خصوصی مورد توجه است بزرگترین علت و معلول، عدم نتیجه گیری و مدیریت بخش خصوصی در طول تاریخ خصوصی سازی از اول انقلاب تاکنون و واگذاری و فرایند غیر اصولی خصوصی سازی در کشور است که مطرح شده و مورد مداقه قرار گرفته است در واقع مخالفان، فرایند واگذاری بخش های دولتی به بخش خصوص را مغایر با قوانین خصوصی سازی و قانون اساسی است.

برخی ها نیز بر این عقیده هستند که آنهایی که شرکت را به سمت خصوصی سازی سوق میدهند چون دستشان از شرکت کوتاه است و نمیتوانند سهمی از آن برای خود بردارند درصدد واگذاری آن بر آمده و دولت را تحت فشار قرار میدهند.

به باور برخی دیگر نیز چون بخش خصوصی صرفا در صدد کسب سود و تامین آورده خود بوده و تعهدی به مردم منطقه و زیستگاه و سرمایه های منطقه ندارد تمام تلاش خود را برای بهره برداری و تار و مار کردن منابع و زیستگاهها و زمینهای آن با هر شیوه و ترفندی بکار بسته و منطقه را عملا به برهوت و زمین مرده تبدیل خواهد کرد تا سود بیشتری از آن عایدش شود. همانگونه که در جریان واگذاری مجتمع باغات میوه به بخش خصوصی نه تنها نوسازی نشده و سود چندانی عاید شرکت نشد، بلکه در عرض چند سال غارت شده و تبدیل به یک زمین مرده گردید طوری که بعد از گذشت چندین سال هنوز هم عوارض ناشی از آن گریبان گیر این شرکت است.

و النهایه بخش عظیمی از عقلا و نخبگان منطقه نه تنها راه چاره و برون رفت از این معضل را در واگذاری به بخش خصوصی و ادامه فرایند با مدیریت فعلی نمیدانند،بلکه مشکل عمده و اساسی شرکت مغان را سوء مدیریت و بکار گیری پرسنل غیر متخصص و مجرب و دلسوز در این بنگاه اقتصادی میدانند و معتقدند چنانچه مدیریت شرکت به دست مدیران بومی و توانمند منطقه سپرده شده و به لحاظ مدیریتی تقویت گردد،میتوان در کمترین زمان آن را از شکل کنونی خارج کرده و به یک شرکت مکانیزه و سودآور ارتقاء داد.

عندالاقتضاء سزاوار است بجای اقدام سراسیمه برای واگذاری این واحد عظیم تولیدی که نقش بسزایی در تامین امنیت غذایی کشور میتواند ایفا نماید بر تقویت و پایداری و افزایش بهره وری و احیای آن تلاش شود تا آثار و برکات آن به نفع مغان باشد.

انتهای پیام/