به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ارس رسا به نقل از سلامت نیوز، قانون نوشت: دخترها اولش هاج و واج میمانند. تا بیایند فریاد بکشند و کمک بخواهند، بیجان شدهاند. دختربچههای معصوم و بیدفاع. مادر که از محل کار به خانه میرسد، خانه سوخته را میبیند که تن جگرگوشههایش به در و دیوارش چسبیدهاند. مرد، دخترها را کشته و خانه را آتش زده بود. به همین راحتی زندگی دختربچهها تمام میشود. بچههایی که توان دفاع از خودشان را ندارند. بیآزارترین و بیدفاع ترین موجودات روی زمین.
داغ اهورا، کودک دو ساله رشتی هنوز تازه تازه است. عمق فاجعه آنقدر زیاد است که حتی نمیتوان تصور کرد. تجاوز به کودک دو ساله از سوی مردی که با مادر کودک رابطه داشته و حالا از او به عنوان ناپدری اهورا نام برده میشود. اینکه مادر ۲۸ ساله اهورا چرا با داشتن فرزند به این کوچکی، جدا شده و بعد از جدا شدن بلافاصله به قول خودش با مرد دیگری صیغه کرده است، هم بماند.اما روایت تلخ آزار کودک با این شکل فجیع و بعد قتل او، چیزی است که به این زودیها از حافظه نه تنها رشت که کل کشور پاک نمیشود. مردم در فضای مجازی عکسهایی از کودک و قاتل میگذارند و برای قاتل اهورا اشد مجازات را خواستارند. خیلیها عقیده دارند باید او را به فجیعترین شکل ممکن شکنجه و بعد قصاص کرد تا دیگر کسی هوس کودکآزاری به سرش نزند.
تجاوز و قتل اهورا در حالی صورت میگیرد که چندی پیش از این ماجرا، «ابولفضل» ۱۱ ساله مورد آزار و اذیت مرد همسایه قرار گرفت و با ضربات چاقوی او کشته شد؛ آنهم در حالی که هنوز مدت زیادی از مرگ «تبسم» دختر بچه اهل ساوه نگذشته بود که او نیز در اثر کودکآزاری تسلیم مرگ شد. قتل آتنا اصلانی هم اندکی قبل از آن بود. دختر بچه پارسآبادی که مورد تجاوز قرار گرفت و بعد به قتل رسید. قاتل در ملاء عام قصاص شد تا شاید مرهم کوچکی باشد بر دردِ دل خانواده آتنا و مردم پارس آباد که از این فاجعه خشمگین بودند. «ستایش» ، دختر افغان ساکن خیرآباد ورامین را نیزبهطور حتم یادتان هست. همین روزها بود که قاتلش، او را مورد تجاوز قرار داده بود، میخواستند قصاصش کنند ولی اجرای حکمش به بعد از ماه صفر موکول شد. این حجم اخبار کودک آزاری در مدتی کوتاه، روان جامعه را آزار میدهد. مردم عکسالعمل های مختلف نشان میدهند. همه ابراز همدردی میکنند. عکسهای کودکان قربانی شده را در صفحههای اجتماعیشان میگذارند و ابراز احساسات میکنند و به قاتل لعن و نفرین میفرستند. هربار که جنایتی از این دست صورت میگیرد، آرزو میکنیم ای کاش آخرینش باشد اما با کمال تاسف باز اتفاق میافتد. سوال اینجاست آیا مشکل از ضعف قانون است یا افزایش تعداد افراد دارای اختلال جنسی و روانی که جامعه را اینگونه با ناامنی مواجه می کند؟
تا پیش از سال ۱۳۸۱، کودکآزاری از جرایم خصوصی شناخته میشد و فقط پدر که ولیکودک است، حق داشت در صورت رخ دادن کودکآزاری شکایت کند. در همین سال طرحی ۱۲ مادهای به پیشنهاد انجمن حمایت از حقوق کودکان به مجلس ارائه و با پیگیری کمیسیون بهداشت مجلس تصویب شد. بر اساس این طرح، کودک آزاری از مصادیق جرایم عمومی قرار گرفت و اعلام جرم علیه مرتکبان کودکآزاری ممکن شد. براساس این قانون، کودکآزاری از جرایم عمومی محسوب میشود و نیاز به شاکی خصوصی ندارد، یعنی هرکس میتواند به محض دیدن مورد کودکآزاری آن را گزارش دهد و دادستان نیز باید موضوع را بهعنوان مدعیالعموم پیگیری کند. اما مساله این بود که بیشترین مجازاتی که در این قانون پیشبینی شده بود، ۶ماه حبس و یک میلیون تومان جزای نقدی است.هفت سال بعد، قوه قضاییه به دلیل خلأهای قانونی موجود در زمینه حقوق کودکان، لایحهای با عنوان حمایت از کودکان و نوجوانان در ۲۲ اردیبهشت سال ۸۸ در قالب ۵۴ ماده تقدیم دولت وقت کرد. پس از ارسال لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان به دولت، مواد این لایحه به ۴۹ ماده کاهش یافت و در روز ۱۰ مرداد ۱۳۹۰، در کمیسیون لوایح دولت دهم به تصویب رسید و در ۲۸ آبان همان سال به مجلس ارسال شد. با این حال پس از گذشت ۶ سال از ارسال لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان به مجلس، این لایحه همچنان در دست بررسی بوده و هنوز نتوانسته رای نمایندگان را کسب کند و به صحن علنی وارد شود.
بر اساس ماده ۱۴ لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان، هرکس با کودک و نوجوانی مرتکب عمل منافی عفت شود، در صورتی که مشمول مجازات حد نباشد، به یک تا سه سال حبس محکوم خواهد شد. هرگاه رفتار مرتکب منتهی به صدمه جسمی یا روانی به کودک و نوجوان شود، علاوه بر پرداخت دیه، به دو تا پنج سال حبس محکوم میشود. سوال این است که آیا عمل منافی عفت با کودک و نوجوان بدون صدمه روانی نیز ممکن است؟!
دکتر هاتف امیری، روانشناس، در اینباره میگوید:« تجاوز جنسی، شدیدترین نوع کودک آزاری به شمار میرود و این مساله در مورد تمام کشورهای جهان عمومیت دارد. کودکان به دلیل فقدان مهارت و تواناییهای شناختی لازم در برابر حوادث ، آسیب پذیرترند و آسیبهای جنسی، اثرات جدی بر مغز کودک وارد میکند که تا پایان عمر همراه او خواهد بود. متاسفانه بسیاری از موارد کودک آزاری جنسی گزارش نمیشود؛ چرا که ماهیت خاص تجاوزات جنسی، سبب کتمان این اتفاق از جانب کودکان است. در بیشتر اوقات شرایط فرهنگی جوامع مختلف مانع بیان و پیگیری حادثه تجاوز جنسی وارد شده به کودکان میشود؛ بنابراین قربانی مجبور است فشار ناشی از تجاوز را تحمل کند». البته این مربوط به شرایطی است که کودک مورد آزار قرار گرفته اما هنوز زنده است. همانطور که شاهد هستیم، بیشتر موارد کودک آزاری زمانی فاش میشود که کودک قربانی توسط متجاوز به قتل میرسد. یعنی باید قتلی اتفاق بیفتد تا معلوم شود کودکی مورد آزار و اذیت قرار گرفته است یا اینکه شدت جراحت آنقدر باشد که کار کودک به بیمارستان بکشد و پرده از اتفاق تلخ برداشته شود.
افزایش موارد کودک آزاری در سالهای گذشته سبب شد که نیاز به اصلاح قوانین مربوط به حمایت از حقوق کودکان و نوجوانان بیش از گذشته احساس شود. طیبهسیاووشی، عضو کمیسیون فرهنگی مجلس به تازگی از بررسی سه ماده و تصویب دو ماده از لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان در کمیسیون متبوعش خبر داد.به گفته او، بند ب ماده سه که درصدد سلب حضانت از والدینی که به بیماریهای رفتاری، روانی یا جسمی مبتلا میشوند بود که با اصلاح انجام شده هر دو والدین باید به این بیماریها مبتلا باشند تا شرایط سلب حضانت ایجاد شود. سیاووشی میگوید:«براساس مباحث مطرح شده و طبق ماده پنج که بررسی شد و به رایگیری نرسید، در شهرستانها ساختار جدیدی زیر نظر قوه قضاییه برای حمایت از کودکان و نوجوانان شکل خواهد گرفت تا شرایط لازم برای حمایت از کودکان و نوجوانان به وجود آید که البته با نظرات مخالف روبهرو بود».اینکه والدین یا کسانی که با کودک زندگی میکنند و با او در تماس هستند، باید غربالگری روانی شوند، بههیچ وجه مساله عجیبی نیست؛ آن هم با وجود تعداد بالای موارد کودک آزاری و این واقعیت که حدود ۴۰ درصد از افراد جامعه دارای اختلال مزمن روانی هستند. پدر و مادر، ناپدری و نامادری، معلمان مدرسه و مربیان مهدهای کودک، حتی صاحبان حرفه هایی که با کودکان سر و کار دارند، باید مورد ارزیابی روانی قرار گیرند تا در کنار اصلاح و غنیسازی قوانین موجود، راه متخلفان برای کودک آزاری بسته شود. شاید روزی شاهد اتفاقات تلخ از این دست نباشیم. شاید روزی تماشای تصاویر اهورا، آتنا، ستایش، ابوالفضل، هستی و دیگر کودکان معصوم سرزمینمان، لرزه بر تن و جانمان نیندازد.