پدران ما با زندگی ومعشيت سادۀ روستايی،دارای این بخت بلند بودند که فرزندانشان را جهت تحصیل به شهرهایی روانه کنند که درمدارس آنها،امکانات آموزشی برای همه به یک اندازه فراهم بود.تابلوی تمایز بخش غيرانتفاعی و دولتی آنها را از هم جدا نکرده بود و در و ديوارشان رنگ ثروت و فقر نگرفته بود.فقير و غنی و شهری و روستايی، همه در یک کلاس جمع بودند و شمع معلم برای همه يكسان مي سوخت. ...