ارس رسا – سجاد رضایی : داشتیم از جو تحلیل های نامبر وان دوران نمایندگی عبور میکردیم که فاز عوض شد و افتادیم در محور تحلیل های تاپ شوراها، البته نه اینکه از این وضع خوشمان نیاید نه!!فقط نمیشود آدم علم جوشان خود را که همچون چشمه های داغ “گامیش گولی” میجوشد را در اختیار جامعه ی تشنه ی دانش قرار ندهد؛ از این روست که نصف به علاوه ی یک به بررسی کاندیداها مشغولند و آن نصف منهای یک دیگر به فرمایشات گهربار و درریز گروه دیگر گوش فرا می دهند، خلاصه شعار امسال شهرمان” هر دو نفر یک بی بی سی “یا ” گفتگوی ویژه ی خبری به مجری گری حیدری” است. خدا را شکر که هر سال حداقل یک انتخابات داریم وگرنه چشمه ی علممان میخشکید و چرخ دانش سیاسی مملکت نمی چرخید.
اما راننده تاکسی ها در این بین “استاد تمام” اند، یعنی هزار تاکسی در شهر می چرخند و هر کدام عکس و کارت یک نفر را پخش میکنند و پس از آن تازه یک دوره اقناعی و شست و شوی مغزی ” از چهارراه تا ایثارگران” در درون تالار گفتگوی وسایط نقلیه شان برگزار میکنند، به این طریق که اگر خودت کاندیدای انتخابات باشی هم در حد فاصل چهارراه تا ایثارگران به حد اعلی قانع میشوی که “واقعا شرکت کردنت اشتباه بوده و بنوعی داری در چشم راننده نگاه میکنی وحق کاندیدای تبلیغی ایشان را دو لپی میخوری” آنجاست که در درونت یک آقایی ظاهر میشود و میگوید” مردم امروز با پدیده ای روبرو هستید که در دوربین نگاه میکند و دروغ میگوید و بنفع کاندیدای مورد تایید راننده تاکسی انصراف نمی دهد”.

من الجمیع الجهات یوم الانتخابات آنقدر اهمیت دارد که چشم کاندیداها مانند یوم الحشر دنبال آشنا میگردد، یعنی ممکن است شما را یکبار در مقابل عابربانک دیده باشد و حالا از شما انتظار رای داشته باشد، برای موجه جلوه دادن خودش هم هزار دلیل بیاورد برای مثال از باب نقد و وضعیت بد شهر وارد مخ شما بشود و قاپتان را بدزدد ، تجربه نشان داده است که این شیوه با استدلال های زیر انجام میشود ….
۱٫چرا سینمای شهر اخراجی های یک را دوباره اکران نمیکند؟ به من رای بده
۲٫چرا قیمت خوشگوشت در کبابی میلاد ۴ هزار تومن شده است؟ خب به من رای بدین
۳٫چرا یارانه را ۲۵۰ هزار تومن نمیکنند؟ دیدین که باید به من رای بدین!!!
۴٫چرا اینجا اینقدر گرمه؟ به من رای ندین گرمتر هم میشه هاااا
۵٫چرا از الان منو شورا نمیکنن بدون انتخابات؟ اه …
۶٫لطفا بچه های دهاتی و بدتیپ هم به من رای بدن!! مررررررررسیییییی اه
شق دیگری از استدلالات ملاصدرایی نامزدها برای انتاج به نتیجه ی مطلوب ” به من رای بدین” اینست که، ؛؛
“سلام، ارادتمندم و کاندیدم”
“سلام و ممنونم و نامزد انتخابات سرنوشت ساز پنجمین دوره ی شورای اسلامی شهر و روستا هستم”
“سلام و سپاس”
” سلام پسرعمو، آمانین گونودو طایفانین آبرین ساخلایین ها”
” سلام و درود بر روشن اندیشان غم ستیز توسعه طلب محبت محور احسان منش کاندیدجوی….من کاندیدم”

علی ایحال اوضاع بسیار جالبی را تجربه میکنیم و در واقع در دوران ” مزاح قرین به یقین” یا ” قرین مزاح به یقین” یا یقین مزاح به قرین” قرار گرفته ایم که حالمان را کسی قدرت استدراک همی ندارد!!!!

اما توصیه ای که بر نامزدهای محترم از جانب طنزنویسان متعهد متعلق خودحقیر پندار، میشود اینست که ؛ از شعارهای با درجه ی پرستیژ پایین استفاده نکنند.
از این شعارهای سه کلمه ای ( مانند ….ایمان، تقوا ، عمل صالح) که آدم احساس میکند باید با سه کلمه جمله بسازد، انتخاب نکنند. یک شعاری در مایه های ” من آدم خوبی ام ” یا ” به من افتخار کنید” یا ” از نیم رخ خوشگلترم؟ ” انتخاب کنید، تا هم تکلیف ما مشخص شود و هم تکلیف خودتان.
دروغ هزار و دویست تومنی نگویید، سطح دروغ را به بالای ۴۸۹هزار تومن ارتقا دهید
جان مادرتان هم اینقدر نخندید وقتی ملت را می بینید، به آدم احساس “خجالت” و” لغزش قطره عرق شرم بر جبین “دست می دهد و دست آدم را ول هم نمیکند لاکردار.
در جلساتتان از این نان خامه ای ها بدهید، تحقیقات نشان میدهد کیک یزدی در حدود ۱۷۹۱ رای، تاثیر دارد، با این رای شورای مدرسه هم نمیتوان شد. حداقل از این خامه دار ها بدهید ، خوشمزه اند…

هر کدام از شما شورا شدید دعوا نکنید، (۴ سال عشق و حال کنید و بعد بیایید دوباره از ملت بخواهید با شما تجدید میثاق کنند)
حواستان به خبرنگارهای فضول و کارخراب کن و ظالم و ستمگر باشد

باز هم تاکید میکنم ” نان خامه ای بدید”

در پایان از مسئولان ذیربط خواهش میکنیم در صورت امکان همه ی نامزدها را شورا کنید و دل کسی را نشکنید و یادتان باشد که ” دل شکستن هنر نمی باشد” بگذارید هر کدام از نامزدها نفری یک صندلی با خود بیاورد و برود یک گوشه ی شورا بنشیند و موز بخورد….تاکید میکنم موز
ضمنا مردم جهت استغنای مادی و معنوی شوراها به حساب هر کدام از منتخبین ماهیانه ۲۰ هزارتومن وجه رایج مملکت واریز کنند تا این شوراها احساس کنند ” حقوق بگیر هستند” .