14:54:01 - شنبه 26 دسامبر 2020
حرفه پرستاری در تأمین و حفظ سلامت جامعه، جایگاهی ممتاز و طراز اول است
پرستاران ، جمعی از شریف‎ترین‎های عرصه علوم پزشکی و از حلقه‌های حیاتی زنجیره سلامت هستند؛ خدمتگزارانی که حتی ارتقای دانش، تحول و توسعه نیز از سختی‌ها، فشارهای کاری و غم‌ها و شادی‌های شغل‌شان نمی‌کاهد و هیچ پیشرفتی جایگزین خدمات آنها نمی‌‌شود؛ به همین دلیل باور داریم، جای یک پرستار را فقط یک پرستار می تواند پر می‌کند.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ارس رسا ؛ گشت وگذار ذهن خلاق انسان همواره پیگیر و جستجوگر واژه های گوناگونی است که بتواند در کنار سیر نمودن و رفع نیاز های روحی و معنوی وی بر قدرشناسی و ارج گزاری اش به پاس همه نعمت های بی بدیل خالق هستی بخش باشد. اکنون از میان همه انچه که رابطه لازم وملزومی و نقش آفرینیهای حیاتمان را زینت می بخشد، وجود مقدس پرستار و نقش آفرینی ایثارگرانه پرستاران می باشد. به یاد همه ثانیه ثانیه شبهایی که حتی فرزندانمان را یارای ماندن در کنارمان نبود و لبخند های آرامش بخش پسران و دختران جوانمان در لباس مقدس پرستاری غم و اندوه بیماری را از چهره زردمان زدود. بیاد همه ثانیه ثانیه شبهایی که پرستاران وفادار قطره قطره قسمتی از شمع وجودشان را به پای قطره قطره سرم های سرد و بی روح ذوب نمودند و خم به ابرو نیاوردند بیاد همه ثانیه هایی که با همه عصبانیت ناشی از درد و رنج بیماری با صدای تندخطابش کردیم و او فقط با آرامش و لبخندهای پرستارانه اش از ما استقبال نمود و صدها دلیل دیگر، برای صحت و عزتش دعا میکنیم.

روز جهانی پرستار هرساله در ۱۲ ماه مه و زادروز فلورانس نایتینگل پرستار انگلیسی و بنیانگذار حرفه پرستاری مدرن به عنوان روز پرستار انتخاب شده‌است. در ایران نیز روز تولد حضرت زینب (س) بعنوان روز پرستار نامگذاری شده است. در این روز، بانویی پا به عرصه وجود نهاد که در سال های گوناگون حیات خود، از پنج امام بزرگوار، پرستاری کرده است؛ حضرت علی علیه السلام به هنگام ضربت خوردن، امام حسن مجتبی در هنگام مسمومیت، امام حسین علیه السلام در لحظات تنهایی و غربت، امام سجاد علیه السلام در رویارویی با سوز تب جان سوز، و از امام محمد باقر علیه السلام به همراه کودکان صحرای کربلا. نام زینب، این پرستار جاودان همیشه تاریخ، همیشه بر تارک زمان می درخشد و همگان را به یاد صبر، مقاومت و ایثار می اندازد.

تاریخ انقلاب اسلامی نیز شاهد جان فشانی و از خود گذشتگی های پرستاران رشیدی است که بعضی از این بزرگواران، شربت شیرین شهادت نوشیدند و برگ زرّینی در صفحه خدمات پرافتخار این قشر زحمتکش به جا نهادند.

از این رو فرهنگ جامعه، باید اهمیت کار پرستار و دشواری آن را بشناسد.جایگاه پرستار و حرفه پرستاری در تأمین و حفظ سلامت جامعه، جایگاهی ممتاز و طراز اول است. در طیف زندگی انسان ، بیماری گریز ناپذیر است و در زمان دچار شدن به آن، همه لذت های دنیوی و داشته ها و‌ دلبستگی ها رنگ می بازد و رنجوری و ناتوانی انسان ، نیازهای وسیع مراقبتی و حمایتی را طلب می کند و اینجاست که این مهم به پرستاران ، این فرشتگان زمینی واگذار می گردد.

پرستاران ، جمعی از شریف‎ترین‎های عرصه علوم پزشکی و از حلقه‌های حیاتی زنجیره سلامت هستند؛ خدمتگزارانی که حتی ارتقای دانش، تحول و توسعه نیز از سختی‌ها، فشارهای کاری و غم‌ها و شادی‌های شغل‌شان نمی‌کاهد و هیچ پیشرفتی جایگزین خدمات آنها نمی‌‌شود؛ به همین دلیل باور داریم، جای یک پرستار را فقط یک پرستار می تواند پر می‌کند.

اما در مقابل همه تعابیر زیبایی که برای کار پرستاری تصور می شود ، جامعه پرستاری و بسیاری از پرستاران همچنان در شرایطی به سر می برند که نمی گذارد این قشر خدوم از داشتن یک زندگی سالم و حتی با رفاه حداقلی لذت کاملی ببرد. پرستاران در جامعه ما همچنان دغدغه اشتغال دارند، آنها همچنان از چتر کامل امنیت شغلی بهره مند نیستند، بسیاری از پرستاران حقوق مکفی ندارند و پرداخت کارانه آنها درگیر و دار مطالبات دانشگاهها و بیمه ها سرگردان است.

هر چند تاخیر پرداخت های پرستاری در کلانشهرها کمتر شده است اما همچنان در مناطق محروم و مرزی و شهرستان ها این تاخیرها بیشتر است و پرداخت مطالبات پرستاران از امروز به فردا می رسد. طرح تحول سلامت به عنوان گام اساسی در رفع دغدغه های حوزه سلامت، تعهداتی نسبت به ارائه دهندگان خدمات از جمله پرستاران داشت که به خوبی انجام نشد هر چند حمایت های دولت دراجرای این طرح کم نظیر بود اما باز هم به دغدغه پرستاران در این طرح کم توجهی شد.

یکی ازمطالبات پرستاران،اجرای تعرفه خدمات پرستاری است که در آن به مصوبه مجلس، استناد می شود اما آیا به همه موازین قانونی در این عرصه توجه می شود، اجرای بسیاری از مفاد قانونی نیاز به اعتبار و منابع مالی دارد ، چرا باید قانونی تصویب شود که مردم در مقابل دولت قرار گیرد و توپی از این زمین به آن زمین بیفتد.بی عدالتی در نظام پرداخت حوزه سلامت از ۳۰ سال پیش بین گروه های پزشکی و پرستاری و درون خود گروه ها وجود داشته و همچنان هم ادامه دارد، چرا نباید بخشی از درآمدی که پزشک و پرستار برای بیمارستان ایجاد می کند به خودشان پرداخت شود.

با این حال هنورز هم هستند بسیای از انسان های نیک سیرت و نوع دوستی که پرستاری را شغل شریفی دانسته و حاضر هستند حتی بصورت داوطلبانه و رایگان در این حوزه انجام وظیفه نمایند. نظر به اینکه در جوامع مترقی و پیشرفته داشتن یک فعالیت داوطلبانه به عنوان یک وظیفه شهروندی متعالی در نظر گرفته شده و برنامه های تشویقی برای ورود جوانان و تسهیل کار داوطلبانه با مشارکت خود مردم و بصورت خودجوش در راس برنامه های اجتماعی آنان لحاظ شده است. داشتن یک فعالیت مداوم داوطلبانه در رزومه کاری افراد یک ارزش اجتماعی مثبت تلقی شده و مورد تکریم عموم قرار می گیرد.
بدون شک این مقوله در حِرَف متناظر با سلامت اهمیت بیشتری پیدا می کند، هم برای ارایه دهندگان خدمات و هم برای دریافت کنندگان آن، فلذا مکاتب فلسفی پزشکی معاصر با یک نگاه انسان مدار و یک پارادیم اجتماعی به مولفه های اجتماعی حوزه سلامت ورود نموده و سلامت را یک فرایند اجتماعی پیچیده تلقی کرده که با مشارکت فراگیر و موثر همه این عناصر اجتماعی قابل حصول است و این مشارکت اجتماعی با خدمات داوطلبانه شکل متعالی تری را به خود می گیرد. اما اینکه ما در کجای این فرایند قرار گرفته ایم و آموزش و پرورش و آموزش عالی ما چقدر جوانان را آماده پذیرش و ارایه این نقش تاثیر گذار کرده اند جایی است محل تامل و مداقه.  اگر نقش نیروهای داوطلب در پیشبرد اهداف نظام سلامت مهم  بوده که هست؛ و اگر اهمیت برنامه داوطلبان سلامت در بالا رفتن سطح آگاهی‌های بهداشتی، انجام خود‌مراقبتی، رفتارهای پیشگیرانه و بهبود وضعیت سلامت عمومی مهم است که هست، پس باید عموم مردم و خصوصا جوانان را  برای انجام این مهم آموزش مناسب داد و آنان را برای پذیرش و ایفای این نقش آماده کرد. اگر بپذیریم از جمله حقوق فردی، سیاسی و اجتماعی افراد جامعه، مشارکت و همکاری در توسعه کشور است، باید شرایط و زمینه مشارکت مردم در همه سطوح ارائه خدمات مراقبتی و سلامت را نیز فراهم کرد.
بدون شک نقش محوری داوطلبین سلامت در کلیه برنامه های حوزه سلامت انکار ناپذیر و بی بدیل است و به عنوان بخشی از بدنه فعال جامعه در ارتقای نظام سلامت باید نقش آفرینی نمایند .آنان حلقه ارتباط مسئولین بهداشتی را با سطوح محیطی جامعه برقرار می کنند و می توانند سبب بهبود شاخصهای بهداشتی شوند. حضور آنان زمینه های لازم را برای مشارکت فعالانه تر افراد در توسعه اقتصادی، اجتماعی کشور فراهم می نماید. این پدیده نوین نگاهی نو به اجتماعی کردن سلامت و مردمی شدن آن  که در واقع نگاه جامعه نگر با محوریت انسان سالم و فعال محور توسعه اجتماعی است را دنبال می نماید.

 

رضا امیرپور – روزنامه نگار  – پارس آباد مغان

تازه های خبر
آمار وبسایت
  • بازدید امروز: 2924
  • بازدید دیروز: 7132
  • کل بازدیدها: 4802539
وب لوکس موسسه خیریه آرزو وب لوکس وب لوکس وب لوکس وب لوکس
چندرسانه اي