با گذشت نزدیک به یک ماه از مرگ هزاران قطعه ماهی در دریاچه شورابیل اردبیل و متعاقب آن سد یامچی در شهرستان نیر، سکوت دستگاه‌های متولی در پاسخ به شائبه ها و نگرانی ها تداوم دارد.
به گزارش ارس رسا، هفته دوم شهریورماه تلف شدن هزاران قطعه ماهی در دریاچه شورابیل اردبیل خبرساز شد و متعاقب آن اتفاق مشابهی در سد یامچی شهرستان نیر رخ داد.
تلف شدن ماهی ها در سد یامچی تا حدی گسترده بود که مهر نوشت:”شدت این تلفات تاحدی بود که به گفته مسئولان متولی استان اردبیل، با ماشین آلات سنگین ماهی‌های مرده جمع‌آوری شد.”
خبرگزاری مهر در گزارشی به این موضوع پرداخته، می نویسد: مرگ ماهیان دریاچه شورابیل و سد یامچی به غیر از اینکه یک اتفاق تلخ زیست‌محیطی قلمداد می‌شد به دلیل وضعیت این دو منبع آبی اهمیت ویژه داشت.
دریاچه شورابیل بزرگ‌ترین دریاچه درون‌شهری کشور محسوب می‌شود که در پیرامون آن شهرک های متعدد احداث شده است. بنابراین به گفته کارشناسان هر گونه مشکل در اقلیم و شرایط زیست‌محیطی این دریاچه می‌تواند به محیط‌زیست اطراف آن نیز لطمه وارد سازد.
سد یامچی نیر به عنوان منبع تأمین آب شرب شهر اردبیل قلمداد می‌شود که مرگ تعداد قابل‌توجهی از ماهی در داخل آن تا مدت‌ها نگرانی از آلودگی احتمالی آب را به دنبال داشت.
با این وجود فارغ از بحث های کارشناسی و فنی؛ عملکرد دستگاه های ذیربط از جمله محیط زیست، دانشگاه علوم پزشکی، شیلات و… در بحث اطلاع رسانی و پاسخ به نگرانی های شهروندان که از منابع آبی این دریاچه ها استفاده می کنند، جای بحث و سوال دارد.
چنانچه تاکنون هیچ دستگاه متولی که به صورت مستقیم در موضوع مرگ ماهیان ورود داشته اعلام نظر مشخصی در قبال نگرانی های شهروندان نداشته اند.
حتی زمانی که علت مرگ ماهیان در شورای سلامت استان اردبیل بررسی می‌شد، خبرنگاران از حضور در جلسه محروم بودند تا از انعکاس یکی از تلخ‌ترین رویدادهای زیست‌محیطی و واکنش مسئولان به آن، جلوگیری شود.
در این میان محیط‌زیست استان اردبیل به عنوان اصلی‌ترین مسئول معضلات زیست‌محیطی تنها به درج خبر چند سطری در خصوص مرگ ماهیان دریاچه شورابیل اکتفا کرد و تلاش مداوم خبرنگاران برای جویا شدن نظرات این اداره کل بی‌پاسخ ماند.
تنها خبری که به درخواست خبرگزاری مهر گفته شد برای اطلاع‌رسانی شهروندان تولید می‌شود، خبر اعلام سلامت آب در برنامه رادیویی سلام سبلان بود در ادامه ادارات شیلات، دامپزشکی و علوم پزشکی استان نیز به همراه شرکت آب منطقه‌ای استان اردبیل وارد ماجرای مرگ ماهیان شدند، اما گویا این مسئله را در روی کاغذ حل کردند.
در پی بازدیدهای میدانی خود مدیران کل که بیانگر اهمیت موضوع بود، نه تنها اخباری برای رفع نگرانی شهروندان مطرح نشد بلکه به اصرار نسبت به اعلام نظر در خصوص دستاورد بازدیدها اظهاراتی از جمله اینکه آب یامچی همچنان قابلیت شرب دارد به میان آمد.
با گذشت یک ماه از این ماجرا حتی رسانه‌های استان نیز به عنوان دیده بان جامعه سکوت برگزیده و در خصوص مرگ ماهیان به اعلام نظر و حتی جویا شدن نظرات مدیران اقدام نکرده‌اند. برخی حتی در جبهه مخالف اطلاع‌رسانی ایستاده و با مدیران همسو شدند تا منافع خود را در خطر نبینند.
اظهارات متناقض مدیران در یک ماجرا
گزارش مهر می افزاید: در پی اعلام نظرات مدیران کل چهار دستگاه اجرایی آنچه حائز اهمیت بود و بار دیگر گله‌مندی مخاطبان رسانه‌ها را به دنبال داشت، اظهار نظرات متفاوت و گاهی مغایر مدیران بود به طوریکه علت مرگ ماهیان از استرس، کاهش آب دریاچه، افزایش دمای هوا تا افزایش جمعیت ماهیان و بیماری ویروسی مطرح شد.
اما در وضعیتی که انتظار می‌رفت سلامت محیط‌زیست منطقه حفاظت شده شورابیل و سد یامچی به دلیل اینکه آب شرب اردبیل را تأمین می‌کند به صورت مداوم کنترل شود، تمامی علت‌های ذکر شده از غفلت‌های مدیریتی گذشته در کنترل جمعیت ماهیان و حیات سالم آن ها خبر می‌داد.
در ادامه نیز با وجود پیگیری ها نظرات قطعی از آزمایش‌های بافت میکروبی که سر از تهران درآورد مطرح نشد و کارشناس بیماری‌های آبزیان سازمان دامپزشکی، تلفات سد یامچی را غیرقابل مشابه با نمونه‌های دیگر در سطح کشور عنوان کرد.
شهروندان خواستار اعلام نظر به موقع و قاطع هستند
مهر در پایان می نویسد: شهروندان اردبیلی معتقدند متولیانی که حافظ جان و امنیت و آرامش آن ها هستند می‌بایست در هنگام بروز اتفاقات توان و همدلی خود را اثبات کنند.
اگر پیگیری برخی رسانه‌ها نبود مدیران ادارت حتی نسبت به سلامت آب شرب شهر اردبیل با ۵۰۰ هزار نفر جمعیت نیز نیازی به اظهار عقیده نمی دیدند.
یکی از شهروندان اردبیلی به خبرنگار مهر گفت: در صورتی که ادارات به موقع نظر می‌دادند بسیاری از نگرانی‌ها در ابتدا رفع می‌شد.
نادر عباسی تصریح کرد: تا مدت‌ها برخی شهروندان از نوشیدن آب امتناع می‌کردند و برخی از بوی نامطبوع آن ابراز گله‌مندی داشتند.
وی تأکید کرد: حتی اگر دلیل بوی بد آب که تقریباً دائمی است به مرگ ماهی‌ها ارتباطی نداشت، سکوت مدیران موجب شد برخی گمان کنند بین این دو موضوع رابطه‌ای وجود دارد.