این مصاحبه را می خوانید:

نحوه ورود آقای قالیباف به انتخابات از ابتدا چگونه بود؟ شنیده می‌شد ایشان گفته بودند وارد انتخابات نمی‌شوند؛ مگر اینکه تنها گزینه باشند و تن به رقابت درون‌گروهی نخواهند داد. حتی بعدا هم اعلام کردند قصد نامزدی ندارند؛ اما یکباره وارد عرصه شدند. چرا؟
برای فردی مانند قالیباف که قبلا در انتخابات شرکت کرده بود، حتما حضورشان در سال ٩۶ نیاز به تأملات و ارزیابی‌های دقیقی داشت و نمی‌شد یکباره ورود کنند. البته طبیعتا چون قبلا هم در دو انتخابات شرکت کرده بودند، در همه تحلیل‌ها همیشه در مظان نامزدی بودند و اسمشان مطرح بود. این خود‌به‌خود واکنش ایشان را در پی داشت. نخستین باری که اعلام کردند قصدی ندارند، از این جهت بود.
‌ولی بین زمانی که ایشان گفتند قصدی برای نامزدی ندارند تا زمانی که وارد عرصه انتخابات شدند، فاصله بسیار کوتاهی بود. چه طور شد ایشان به این سرعت تغییر عقیده دادند؟
اینکه می‌گویم، مربوط به قبل از سال جدید است؛ اما آنچه از آن حضورنداشتن برداشت شد، مربوط به گفت‌وگوی خبرگزاری فارس با ایشان بود که حالت یک بیانیه هم به خود گرفت. در آن گفت‌وگو اعلام کرده بودند: شخصا درخواستی برای نامزدی ارائه نکرده‌ام. خطاب ایشان به جمنا بود. این جمله‌ای بود که بعدا به اشتباه منعکس شد که قصدی برای نامزدی ندارم. درحالی‌که در متن به‌روشنی مخاطبش پیداست. برخی به اشتباه برداشت کردند منظور قالیباف این بوده که یعنی کسانی نبودند از من درخواست کنند یا من هرگز نامزد نخواهم شد. در‌حالی‌که آن زمان این بحث مطرح شده بود که قالیباف از جمنا مطالبه کرده تا نامزد شود، یا شایع شده بود که شرط گذاشته است و… .
‌یعنی هیچ شرطی نگذاشته بود؟
نخیر؛ ایشان به همین دلیل و برای رفع شبهات گفته بود من اصلا درخواستی ندارم. رقابت‌های درون جمنا خیلی سنگین بود و اگر ایشان می‌خواست به عنوان نامزد نفر اول جمنا مطرح شود، آن زمان علنی نباید می‌گفت اصلا درخواستی ندارم؛ حتی برخی افرادی که در جلسه دوم مجمع عمومی جمنا آمده بودند تا رأی بدهند، این را به عنوان انصراف تلقی می‌کردند؛ کمااینکه روی آرای ایشان هم تأثیر گذاشت. در ‌آن رأی‌گیری جمنا، رقابت درون‌گروهی هم وجود داشت و هیچ‌کدام از آن افراد که تا حدی رقیب درون‌گروهی بودند، در رسانه نمی‌گفتند درخواستی ندارم؛ اما قالیباف چند روز قبل از مجمع عمومی، اعلام کرد و دست جمنا را هم باز گذاشتند که من درخواستی برای نامزدی ندارم. ایشان در هیچ جلسه مجمع عمومی جمنا هم حضور پیدا نکرد.
‌ پس شما معتقدید مخاطب آقای قالیباف جمنا بود؟
مخاطب آن گفت‌وگو با خبرگزاری فارس، بله مشخصا جمنا بود؛ اما چه شد که ایشان ثبت‌نام کرد؛ فضایی شکل گرفته بود که ایشان تحت هر شرایطی باید بیاید. از طیف‌ها و قشرهای مختلف این فشارها وجود داشت. به عنوان فردی که با ایشان جلسات متعددی داشتم، باید بگویم برداشت شخصی من این است که قالیباف خودش قلبا رضایت نداشت نامزد شود. آنچه سال ٩۶ دیدم، این نبود که ایشان خیلی علاقه‌مند باشد یا برای نامزدی تلاش ویژه‌ای کند؛ اما با توجه به اقتضائات و شرایطی، در نهایت ایشان ثبت‌نام کرد و با بیانیه پرطمطراق هم آمد و ثبت‌نام کرد. خیلی‌ها همین را قرینه این می‌گیرند که ایشان برنامه ویژه‌ای از قبل داشته است؛ اما پاسخ من این بوده که ایشان دو بار نامزد بوده، شهر تهران را اداره می‌کرده و برای کشور طرح داشته و در جلسات مختلف و مدیریت اجرائی کشور حاضر بودند، پس طبیعی است نگاه و برنامه داشته باشد.
‌ ولی عملکرد آقای قالیباف در یک سال گذشته این را نمی‌گوید. رصد رخدادهای درون شهرداری کاملا نشان‌دهنده این است که ایشان برای ورود به رقابت‌های انتخاباتی، برنامه داشته است. بعد از ١٢ سال، یک شهردار زن انتخاب می‌شود. بیمه مدیران محلات تازه در سال گذشته اجرائی می‌شود. تعدیل نیرو که طبق مصوبه باید هر سال انجام می‌شد، متوقف می‌شود. برخی انتصابات و تغییرات مدیران شهری و… هم این شبهه را تقویت می‌کند که ازقضا ایشان کاملا برنامه داشته‌اند.
از این دست مثال‌ها اگر می‌خواهید بزنید که مثال‌های بهتری هست. ایشان صد کیلومتر مترو را در سال ٩۵ و ٩۶ پیش برد. در این دو سال پایانی هر ماه یک ایستگاه مترو افتتاح کرد.