س آقایی مقدم /ارس رسا – اولین ماه از سال قمری ماه محرم است که یکی از ماههای حرام شمرده میشود.به فرموده قرآن هر کسی را که حرمت این ماه را سبک شمرده و آن را حفظ نکند، عذاب سختی در آخرت برایش وعده داده است. در سال ۶۱ قمری حرمت این ماه یک بار توسط یزیدیان از بین رفت و نوه پیامبر (ص) به قتل رسید.

ماه محرم برای پیروان علی (ع) ماه عزاست امام رضا (ع )میفرماید: وقتی ماه محرم فرا میرسید هیچکسی خنده را در صورت پدرم نمی دید روز عاشورا برای پدرم روز ابتهال،مصیبت و غمغساری است.
ماه محرم فرا رسید تا دوباره ما را سوار کشتی نجات خود کرده و بواسطه نور الهی به راه راست هدایت فرماید.همانگونه که پیامبر مصطفی (ص) میفرماید: حسین (ع) چراغ هدایت و کشتی نجات است.
خداوند متعال به مسلمانان امر میکند در این ماه بیشتر به او نزدیک شده و راه سعادت را بواسطه این ماه پیدا کنند.خداوند در قرآن میفرماید: ای کسانیکه ایمان آورده اید از خدا بترسید و به دنبال راهی برای نزدیک شدن به او باشید و در راه او جهاد کنید شاید که از عذاب دوزخ نجات یابید.
خداوند برای پذیرش دعا و توبه هایتان در این ماه امام حسین (ع) را واسطه قرار داده است پس برای نزدیک شدن به خداوند در این ماه تلاش کنیم باشد که مقبول درگاه احدیت قرار بگیریم.
هر کس که برای مظلومیت حسین اشک بریزد توبه هایش مقبول درگاه حق قرار میگیرد.کلامی از امام رضا علیه السلام میفرماید: کسانیکه مصیبتهای ما را به یادآورده و برای ما اشک بریزد و یا با یادآوری مصیبت های ما به دیگران موجب ریختن اشک دیگر مومنان شود،در روز قیامت از عذاب خداوند مصون بوده و هرگز اشک نخواهد ریخت.
اهل بیت علیه السلام برای هر یک از ما به مفهوم کشتی نجات است همانگونه که روایت شده یک روز امام موسی کاظم علیه السلام ـ در شهر بغداد از کنار منزل بشر حافی عبور می کرد صدای ساز و نواز از داخل منزل به گوش می رسد. در این موقع کنیز بشر برای ریختن خاکروبه از خانه خارج میشود. آن حضرت میفرماید: ای کنیز صاحب این خانه بنده است یا آزاد؟ جواب داد البته بنده و برده کسی نیست و آزاد است. موسی بن جعفر فرمود راست می گویی اگر بنده می بود از مولای خود ترس داشت.
کنیز وارد منزل شد، بشر بر سر سفره شراب نشسته بود علت تأخیر او را پرسید. جواب داد شخصی رد می شد از من سؤال کرد صاحب این خانه عبد است یا آزاد. پاسخ دادم البته برده کسی نیست گفت آری اگر بنده بود از آقای خود می ترسید. این سخن چنان در قلب بشر تأثیر کرد که سر از پا نشناخت با پای برهنه از منزل خارج شده خود را به موسی بن جعفر ـ علیه السلام ـ رسانید، به دست آن حضرت توبه کرد و از گذشته خود پوزش خواسته با چشم گریان بازگشت.
نقل شده از آن روز اعمال زشت خود را ترک و از جمله ازهاد زمان خویش شد و چون با پای برهنه به دنبال موسی بن جعفر ـ علیه السلام ـ دوید و با این حال توبه کرد او را حافی (پا برهنه) لقب دادند.
اهل بیت علیه السلام انسانهای زیادی را از خواب غفلت بیدار نموده است و به راه راست هدایت کرده است ماه محرم نیز از ماههایی است که هر یک از ما میتوانیم با توسل به امام حسین علیه السلام یک قدم به خداوند نزدیک تر شده و راه درست را پیدا کنیم.
خداوند در قرآن کریم میفرماید ما پیامبران را به کمک خداوند و اطاعت از اذن او فرستاده ایم. اگر آنان به جای ستم نزد تو آمده و طلب مغفرت میکردند و پیامبر خدا هم واسطه مغفرت آنان می شد بدون شک به صفت لاینهی بخشنده و مهربان بودن خداوند پی میبردند.
اشک ریختن برای اهل بیت علیه السلام جزو سنت های پیامبران است اشک ریختن حضرت یعقوب برای یوسف علیه السلام و کم سو شدن چشمان یعقوب (ع )نمونه ای از این سنت است که تا سالها در سوگ غم و غصه از دست دادن یوسف چشمانش گریان و احوالش نالان ماند.
در اوایل دین اسلام وقنی آیه بر حضرت پیامبر ص نازل میشد نمیتوانستند جلوی ریزش اشک چشمان خود را بگیرند زیرا آنان حق را از باطل تمییز میکردند قرآن میفرماید آنان از شنیدن صدای نزول قرآن بر پیامبر ص و قدرت تمییز حق از باطل دیدگانشان پر از اشک میشود و تو میتوانی ناظر بر آنان باشی.آنان میگویند پرورگارا ما به تو ایمان آوردیم به همین خاطر ما را از شهادت دهندگان آخدتت قرار ده.
خداوند از این انسانها به خاطر تمییز حق و عدالت سخن به میان آورده و میگوید هر کس که برای اهل بیت علیه السلام گریه کرده و اشک بریزد مفهومش این است که حق را شناخته و حقیقت بودن اهل بیت را به درستی درک کرده است.
با شرکت در عزاداری اباعبدالله الحسین علیه السلام خود را به کشتی نجات اهل بیت رسانده و از فیض و مواهب صاحبان آن بهره مند شویم.