نوشته زیر پاسخی است به اظهارات مخاطب این یادداشت که محتوای مطلب در پی همین نوشته خواهد آمد.

پایگاه خبری تحلیلی ارس رسا / مالک رضایی : گویی برخی پارادایم چاپلوسی و تملق را بیش از پارادایم نقد،ارج و قرب نهاده اند و با درونی خیال اندیش و کینه توز در مقابل هر نقدی سینه،ستبر کرده‌اند .ایندست از آدمها تلاشی مذبوحانه و عبث در بستن فضای نقد دارند .

هرگز نخواهم گفت که در پند و نصیحت بسته شد و امر اعرض عنهموا پیوسته شد.
چرا که با پاسداشت منافع و مصالح مردم، در خلوت خود و خدای خود عهدی با این نظام و مردم بسته ام که گر خلق روزگار، دشمن شوند و سر برود بر همان سرم.

اما جای تاسف است که در این میان برخی بجای گشودن باب نقد و گفتگو ،در یک تقسیم کار آشکار و ناپسند ، دشنه و دشنام به بستگان درجه ی یک و برادر مهتر خود داده اند ،تا او به نیابت، زبان دشنام بگشاید و با بیمار دلی و بی مایگی که رویه ی مالوف و مقتضای طبیعت اوست، تیغ تهمت و افترا صیقل دهد .این قلم خود را ناتوان از آن نمی بیند که با آشکار ساختن ماهیت کاسبکارانه ی آن یاوه سرا دهان وی را ببندد.اما فضیلتی در آن نمی بیند.

اگر مرا سخنی هست، با او نیست با مسئولیست که به اقتضای مسئولیت باید مخاطب سخن باشد.حال خود داند که پاسخگو باشد و یا سکوت پیشه کند. و گرنه مرا با ناشسته روی ناسزاگو چه کار؟ که ادبیاتش موجب سرافکندگی یک منطقه و زهری دانش کش است. حتی یک مورد از گفته هایش را شایسته برای پاسخگویی نمی دانم و حرمت قلم را به پاسخ آن یاوه گو نمی آلایم.

ادب او سطحی ،تیغ حجتش کند و تیغ تهمتش تند است.سخنش فاقد دلایل معنویست و در عوض، رگهای گردن به حجت قویست .لذا جواب او سلام است و سکون که هست با ابله سخن گفتن جنون و
عِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِینَ یَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا

انتهای پیام/

مطلب فخرالدین نصیری مخاطب مورد اشاره یادداشت فوق

بسم الله الرحمن الرحیم.

سلام بر همه اعضای محترم و پوزش از از محضر با سعادت تان ؛ جناب آقای مالک رضایی ،لازم دانستم پاسخی داشته باشم به شما خود سیاستمدار پندار و خود قلم نما در در خصوص نظر سنجی اخیر یکی از کانال های تلگرامی.

البته قصد داشتم نوشته ی سرشار از بغض و حسد قبلی تان را پاسخ دهم اماجواب خاموشی را ترجیح دادم ولی نوشته فعلیتان را متعفن به بوی نفاق دیده و برخود جبر کردم تا به اقامه ی پاسخ آیم؛ تا در تنویر افکار عمومی اندک سهمی داشته باشم و حجاب از رخ واقعی تان برداشته و چهره ی شما را نمایان سازم. همانطور که میدانید از دوران کودکی خود از شما شناخت و آگاهی دارم و در تو هیچ گونه قرابتی با نظام مقدس جمهوری اسلامی ندیده ام تا در جریان ها و جناح های سیاسی داخل نظام قرارتان دهم؛چون در زمان جنگ تحمیلی به بلوغ عقلی و سیاسی نرسیده بودید تا به دفاع از کیان و دین اسلام برخیزید اما نیک به یاد دارم با توزیع کوپن های بنزین در آن برهه و زمان حساس و مشکلات اقتصادی که گریبانگیر کشور بود “الله اعلم” شاید قصد…داشتید و پس از اتمام جنگ تحمیلی و روی کار آمدن دولت اصلاحات با جا زدن خود و شاید همدستی برخی از همنوعان خود متصدی یکی از شهرستان های کوچک استان شدید که پس از ظاهر شدن چهره ی واقعی تان از آن نیز معذول گشتید،اما اکنون بر آن سبب برخود شیفته گشته و خود را سیاستمدار میپندارید امروزه چنان به خود جسارت میدهید و خود را محق میدانید که ایثارگران نظام مقدس جمهوری اسلامی را که برخی برادر شهید و رزمنده اند و برخی نیز از چهارده سالگی خود رزمنده بوده و با جرئت و شایستگی خود هجده ماه در دفاع از میهن و دین خود در جبهه های حق علیه باطل حضور یافته و به درجه ی جانبازی مفتخر گشته اند مورد تاخت و تاز قرار دهید.

بله آقای مالک رضایی…آنان که تو امروز طلحه و زیبر میخوانی اش و فاقد دانش و تجربه میدانی اش… سخت در اشتباهی از این جهت که آنان هرگز نمیتوانند طلحه و زبیر باشند چون آسایش طلب نبوده و نیستند.الله الله به دیده ی حقارت به دنیا نگریسته و مزدی نطلبیده اند و مال رعیت عرق بر جبین و تاول بر دست را به حرام نخورده و به فرزندان خود مال و نان حرام نگذاشته اند تا نفاق انگیز شوند.

مانند برخی دروغگو نبوده و خلاف وعده عمل نکرده اند در عبادات سستی ننموده و اهل ریا و نفاق و چاپلوسی نبوده اند و مبرا از صفات منافقانه اند. آنان در ادای فرایض مترتب، متعهد به قول، حافظ امانات، دوستدار حق و حقیقت، راستگو، شهیم و شجاع اند و متاسف به صفات مومنین واقعی اند.
آقای مالک رضایی نمیدانم چرا عقده های حسادت در شما بصیرت دل بسته و گاه گاه دهان به هذیان میگشایید.

امثال عباسی و نصیری و سایر ایثارگران ریشه ی نفاق را در دهه ی شصت به نیک خشکانده اند و به لطف حضرت باری تعالی و در سایه ی مقام معظم رهبری اکنون نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران با اقتدار تام با موشک هایش دشمنان را به زانو درآورده و استکبار جهانی را وادار به گفتگو ساخته…دیگر هرگز امیدی به کج اندیشی دشمنان خارجی و داخلی نیست تا چه رسد به رویش نفاق.

جناب آقای مالک رضایی به شما توصیه میکنم به جای بذله گویی و تقلید از نوشتار کهن، حقد و حسد گسسته و صداقت و تقوی پیشه سازید و در اندک عمر باقی شما را نسزد که نفاق افکنی نمایی. میدانم که ایثارگران با الهام از رحمانیت دین اسلام شما را میبخشند و با علم به فرمایش حضرت رسول اکرم (ص) :”الحسود لا یسود” از شما میخواهم با استغفار از درگاه حضرت احدیت دست از حسادت برداشته و با یاد و نام خدای تعالی آرامش را به قلب خویش بازگردانید.

“للذین احسن الحسنی و زیاده”
با تشکر.فخرالدین نصیری

انتهای پیام/